KOEN THEYS

Videokunstenaar Koen Theys levert godheden, naakt, schoonheid, dood en digitale manipulatie alsof het niets is, maar verpakt als overzicht misten we wel iets.
In The Final Countdown tonen drie videoprojectoren elk beelden van lui die de gelijknamige eighties hit naspelen. In de drie kwartier dat het videodrieluik duurt, wordt het nummer met almaar toenemend geweld verklankt. Aanvankelijk zie je de eenzame amateurzanger of -gitarist aan het werk, later worden dat groepjes en orkesten, tot ook volwaardige rockconcerten over het scherm rollen. Keer op keer schalt hetzelfde bombastische deuntje van de Zweedse groep Europe, tot je geneigd bent het geluid te negeren en met je vingers in je oren verder te kijken.
Koen Theys plukte de talloze covers stuk voor stuk van YouTube. Meer dan tweeduizend filmpjes oogstte hij zo, allemaal gemaakt door liefhebbers. In The Final Countdown wordt er zo nogal wat af-getokkeld en -gedroomd op de tonen van het gelijknamige lied. Met het nodige vermaak tot gevolg, met name bij de eenzame zangers. Overslaande stemmen, valse noten, lachwekkende poses: kennelijk is het oude hitje het ideale verzamelpunt voor mensen met meer ambities dan talent.
Ondanks de schrille geluiden raak je overtuigd, én door de vloeiende stijl van het werk, én door de met humor gevatte theatraliteit. The Final Countdown brengt een ordening, een regie aan in de YouTubechaos. Maar Theys vat ook iets menselijks — een collectieve jongensdroom, de wens om te schitteren — dat zonder meer charmeert.
Net dat menselijke kantje is soms wel maar vaak ook niet terug te vinden in het werk van de Brusselaar. In een aanzienlijk deel van zijn video's primeert de vorm, de (digitale) organisatie van het beeld op een verhaal over mens of wereld. Theys is al sinds de jaren tachtig aan de slag als videokunstenaar. Eindelijk krijgt hij een overzicht, en het SMAK doet zijn werk omstandig en met zorg uit de doeken. Wij zijn al langer liefhebber van Theys' licht anarchistische werk, alleen, bij zo veel verschillende video's valt iets op dat voorheen veel minder in het oog sprong: waar is de suspense, de spanning, de dramatische insteek? Elke video van Theys is met de grootste nauwlettendheid gemaakt, maar daardoor blijf je toch niet op het puntje van je stoel zitten. Variatie is er dan weer te over: elke zaal heeft iets nieuws in petto, maar met dat spannende tikkeltje meer was de zaak pas echt rond geweest.

ELS FIERS – Knack
17 apr. 2013

back