Brief van Chris Van Camp

Onder de noemer VIDEOGASTEN (Muhka Media - Antwerpen) wordt elke derde maandag van de maand naar de betekenis van het videobeeld in het oeuvre van een actuele kunstenaar gepeild. Het gesprek van zowat een uur wordt gelardeerd met een rijke selectie aan fragmenten. Nadien volgt een integrale projectie van een of meerdere titels, gekozen door de gast van die avond.

MA 20 NOVEMBER - KOEN THEYS


In een kwarteeuw tijd bouwde Koen Theys een imposant oeuvre op, van erg grafische video-interpretaties tot virtuele, Hollywoodiaanse massascènes. Hij schuwt geenszins grote thema’s, beroemde koppen of theatrale settings. Koen Theys mag als een van de beste kunstenaars van zijn generatie gerekend worden en staat bekend als pionier van de Belgische Videokunst.
Chris Van Camp praat met hem in de reeks VIDEOGASTEN
Maandag 20 november 20u
MuHKA-media.

Chris van Camp:

Koen (Theys) we moeten praten,

Zelfs in mijn aanhef sluipt die eeuwige angst voor confrontatie. Ik kom net uit een week splendid isolation in de Belgische Ardennen en heb je de hele tijd voor me uit geschoven. Maandag, Koendag. Neem het niet persoonlijk, mijn soms op stokpaardjes wild galopperende pen ten spijt, huist er bijwijlen mensenvrees onder mijn schedeldak. In zo’n bui doen telefoons en deurbellen me verstijven. Lijkt elke ontmoeting een beproeving waar kielhalen tot bezigheidstherapie bij verbleekt.

Maar toch zitten we straks in Antwerpen samen aan tafel in Muhka cinema. Misschien zelfs met mensen in de zaal. Mensen die elk wapenfeit van jou kennen en zullen toezien op mijn grondigheid. Het wordt geen verhoor. We hebben dan een gesprek. Zelfs geen interview, ik hekel lijstjes om af te werken en uitgestippelde paden waarlangs gasten moeten gedreven worden. Een gesprek, nu ja, over jou dan. Al mag je mij – uit fairplay - ook vragen hoe het allemaal begon. Er is momenteel helaas maar één vraag die door mijn hoofd spookt: waarom heb ik in godsnaam ja gezegd?

Wel, omdat ik soms die weerzin voor confrontaties wil bevechten. Al was het omdat ik gaandeweg geboeid raak door die verre andere. Vanmorgen in alle vroegte, verorberde ik je prestigieus videowerk ‘Meisjes en filosofen’ nog eens bij het ontbijt. De voorspelde clash tussen onschuld en de perversie van het denken, pakte anders uit. De meisjes, sommigen jonger dan mijn dochter, keken uitdagend dansend in de lens. De mannen, waarvan enkele mij niet onbekend doch onvermoed qua filosofisch gehalte, hadden iets kwetsbaars, iets voorbijs.

Het intrigeerde me plots meer dan in de museale omgeving waar ik het voor het eerst zag. Met koffie en een banale boterham, was het meer deel van het leven, dan toen die sprüdel en de beau monde de ronde deed. Bladerend in wat prints van je leven zoals het uitgesmeerd wordt op het internet, besefte ik dat jij ‘die’ was, die van de beelden met niets dan achterkant. De rubberen spiegel. Pas nu zag ik er wat in, na die week Ardeense reflectie.

Moet jij het qua zelfbeeld ook doen met een blinde vlek die wordt ingekleurd door de reacties van je omgeving? Of maak je zo’n werk puur uit altruïsme voor mensen zoals ik? Mensen van 1963, zoals ik maar ook zoals jij. En die Vanitas dan? Ook louter toeval, dat het je bezighoudt. Bezig terwijl alles voorbij en dood gaat? Plots dagen er zoveel vragen… dat ik nauwelijks kan wachten tot vanavond.

Kan videokunst de wereld herscheppen? Omlijnen dan? Of redden? Ik wil het weten.

Ps: Jij die wat heeft met dubbelgangers en waarom niet met naamgenoten…er is ook nog een andere Koen Theys – blijkens het web. Hij woont in Wevelgem en kwam in het nieuws omdat er in 2004 drie keer een vrachtwagen in zijn woonkamer binnenreed. Hij bleef er wonen en rekende op de heilige Geest voor beterschap. Hij was niet van ’63.

Bange tot weerzien

Chris Van Camp

Reacties op “Brief van Chris Van Camp”

Frank Geerts zegt: 20-11-2006 om 15:22

Mooie brief. Iemand die de kwetsbaarheid niet schuwt. Een mens staat er niet bij stil dat vlotpratende, flamboyante figuren ook die keerzijde hebben. Die in zichzelf gekeerde zijde. Daarom is het goed om er voor uit te komen. Het sterkt veel mensen die continu denken ik ga nog liever dood dan dit of dat te doen. Maar het komt vast wel goed vanavond daar in die zaal. Als ik Theys was, gaf ik me nu al gewonnen.

HD zegt: 20-11-2006 om 16:11

Koen Theys heeft sterke meningen over beleid, over internationale uitstraling en wanbeleid. Daar zullen jullie mekaar wellicht al kunnen vinden.
Zijn maatschappelijk engagement is groot, dat maakt boeiende mensen zodat ze niet louter over hun werk an sich moeten babbelen om de luisteraar mee te hebben. Als je angst hebt dat er kenners je afrekenen op volledigheid, wat kenners misschien toch niet helemaal kennen is de mens. Graaf daar maar naar. Goed begonnen overigens in je brief.

Kijker zegt: 20-11-2006 om 16:30

Soms worden er links naar filmpjes toegevoegd? Zou het kunnen inzake deze kunstenaar? Of leent videokunst zich daar niet voor? Ik ben er geen held in maar op de links klikken kon ik. Wel een sterke illustratie. Het was maar een vraag.

chris van camp zegt: 20-11-2006 om 16:54

Bedankt, het gaat al beter. Niet dat ik een deeltijdse misantroop ben, maar soms overheerst het (wellicht niet ongezonde) ‘wie ben ik’ gevoel. Niet zomaar , maar kompleet zodat alleen verlamming nog een optie lijkt.
Ik schaam me er zelfs niet voor. Telkens ik het weer eens beken komen er heel wat (vaak bekende) sociale angsthazen uit het artistieke behang gekropen.
Maar het gaat niet over mij, maar over videokunst en Koen Theys.
Gelukkig maar.

Annick zegt: 21-11-2006 om 1:00

Ik was vanavond in Muhka Media. En dacht ik zal es naar dat blog gaan. Hier ben ik.
Wel de avond was geslaagd. Ik kende alleen Meisjes en filosofen van Koen Theys, dan ook nog omdat een vriendin van me er in meedoet. Dit gaf toch een heel goed beeld over de tijd dat het nog niet zo evident was om te filmen en ‘je ding te doen’. Zeer relaxe manier trouwens, en goe gelachen. Zo niet stijf het gesprek, maar precies of ze mekaar lang kenden. Terwijl de brief daar toch doet aan twijfelen.
Vraagje: hoe heette die bikermovie van de jaren zestig?

Pascal De Meester zegt: 21-11-2006 om 10:49

Koen Theys sloeg nagels met koppen wanneer hij het had over het negeren van videokunst door de vrt. En dat terwijl het op RTBf altijd kon. Dat ligt inderdaad aan de basis van hun boeiende filmcultuur. Waarom wel mensen bestoken met dure design animaties en zogenaamde stemmingsbeelden van zwemmende bomma’s maar videokunst nee dat kan niet. Waarom geen (al was het 30 sec) voor het nieuws open stellen als videokunst moment? Vpro had ook die nachtfilmpjes dan weer. Waarom kan dat niet op Vrt?

Euh de kortfilm (aan Annick) was ‘Scorpio Rising’ van Kenneth Anger. Underground, patchwork bikermovie uit 1964. Ook wel homo-erotisch maar daar hebben we het dan net niet over gehad, het ging om de cuts volgens Theys.

Scorpio rising zegt: 21-11-2006 om 12:18

The motorbike death at the end of Scorpio Rising was real, captured by accident, and the religious film intercut with the party sequence was meant for a Sunday school nearby and delivered to Anger by mistake.

Martine V A zegt: 21-11-2006 om 20:36

Misschien snap ik er niets van, maar mij lijkt videokunst vaak heel overroepen. Van het moment dat het krakkemikkig is opgenomen en er controversiële beelden in komen mag het videokunst noemen. Je zit daar dan wat onwennig op te zien in een museum maar zou je er op tv 1 minuut naar kijken ? Ik denk het niet. Niet alles uiteraard, maar het is toch een genre vrees ik waar veel kaf tussen het koren ligt. Zou daar het zogenaamd achterop gestelde van die kunstvorm niet daar in schuilen?
De brief blijft meesterlijk geschreven. Ik geniet er telkens van.

mail van Edwin Carels zegt: 23-11-2006 om 10:48

Dag Chris, Grote merci voor de elegante manier waarop je de dans af en toe ontsnapte, zonder dat Koen toeliet dat je die zou leiden. Heel goed gebalanceerd tss doorvragen, informatie lospeuteren zonder te verzanden in anekdotes Mise en scène en zo kan nog aan gesleuteld worden (was wel héél erg donker ;-) Maar daar kunnen we het nog over hebben Benieuwd naar jouw impressies, hopelijk ook een goed gevoel.

Chris Van camp – uitzending KLARA (Ramblas) + weblog
19.11.2006

back