HET ANDERE LICHAAM
BIJ HET WERK VAN L.A.RAVEN EN KOEN THEYS

Koen Theys is in zijn werk zeer geïnteresseerd in verdubbeling en het omdraaien van kijken en bekeken worden. Eind jaren '80 maakte hij een aantal werken (Perspectief en Balkon) waarin hij het publiek als te bekijken object tentoonstelde. In de tentoonstelling La Caisse des depots et consignations présente Koen Theys qui présente la Caise des depots et consignations, photographe (Parijs, 1999) weerspiegelt hij een tentoonstellingssituatie: een hostess die informatie verschaft over de kunstenaar, wordt gespiegeld door een hostess in de tentoonstellingsruimte die informatie verschaft over de tentoonstellingsorganisator.

Voor de video-installatie Het Huis van Jan Hoet (Geel, 2001) filmde hij het interieur van het geboortehuis van Jan Hoet en weerspiegelde deze opnames vervolgens zo dat het om een aaneenschakeling van Rorschachtests leek te gaan.

De psychische verwarring die ontstaat zodra we met een dergelijke verdubbeling te maken krijgen wordt verder uitgewerkt in de installaties William Wilson was here (I, Glasgow, 1998; II & III, Zoersel, 1999) parkobjecten zoals lantaarnpalen, banken en vuilbakken worden exact verdubbeld en worden zo een te bekijken object, terwijl ze zich normaal gezien in de periferie van een parktentoonstelling bevinden.

In de performance en video-installatie Meeting William Wilson, die Theys voor het eerst realiseert en toont in het MDD, komen de thema's van de presentatie van het publiek als te bekijken object en de verdubbeling daarvan samen. De titel verwijst naar een kortverhaal van Edgar Allen Poe, waarin een jongeman plotseling geconfronteerd wordt met zijn dubbelganger die dezelfde naam draagt (William Wilson) en op dezelfde dag is geboren. De aanwezigheid van deze dubbelganger brengt hem in totaal schizofrene verwarring en uiteindelijk volgt er een dramatische ontknoping waarbij beide protagonisten sterven. Zover komt het bij Theys (gelukkig) niet.

De idee van de verdubbeling van het publiek dat als object bekeken wordt, wordt echter uitvergroot door een honderdtal identiek geklede tweelingen als uitgangspunt te nemen die als dusdanig ook voortdurend bij elkaar blijven.

Het is duidelijk dat de 'perfect lover' bij Raeven en Theys een eerder wrange bijklank heeft die heel wat vragen oproept rond ons verlangen naar een zogenaamd perfecte evenknie van ons zelf. Een exacte verdubbeling of weerspiegeling levert, zoals L.A. Raeven expliciet stellen, een bevragenswaardig verlies aan individualiteit. Maar behalve over perfectie spreekt dit gedeelte van de tentoonstelling op verschillende niveaus ook over de afwijking zonder daar echter ooit een oordeel over te vellen.

Edith Doove - Catalogus '(In Search of) the Perfect Lover'
MDD Museum Dhondt-Dhaenens, Deurle - okt. 2003

back