Installaties

Koen en Frank Theys (° 1963) verwierven vooral bekendheid met hun videotapes “Diana” en “Lied van mijn land": ze behaalden hiermee erkenning op belangrijke internationale festivals. Koen Theys concentreert zich momenteel op plastisch werk en stelt een aantal installaties ten toon in galerie Joost Declercq in Gent.

In het kader van de groepstentoonstelling “Confrontatie & Confrontaties" (vorig jaar georganiseerd in het Museum van Hedendaagse Kunst in Gent) presenteerde Koen Theys voor het eerst een groot losstaand werk in glas, waarop een gezandstraald motief voorkwam van een perspektivistisch architektuurfragment. Het zwartgelakte stalen kader, formeel zinspelend op een schilderij, werd met bouten in de grond bevestigd waardoor het werk gedefinieerd kan worden als een skulptuur.

Bij Joost Declercq vormen de twee vrijstaande werken in glas interessante aanzetten die ongetwijfeld leiden tot een aantal boeiende referenties en parallellen met kunstgeschiedenis en hedendaagse invloeden. Het werk met een gezandstraald balkonmotief verwijst (al te gemakkelijk ?) naar het schilderij “Perspective (Le balcon de Manet)" van René Magritte: een groepsportret van drie doodskisten op een balkon. De uitgepuurde ikonografie en de transposilie van dit uitgespaard motief op een transparante drager zorgen voor een imaginair en “Magrittiaans” doordenkertje, waarbij de bezoeker als participerend akteur een letterlijk uitzicht krijgt op de muur van een galerie.

De andere installatie in glas is smal en vertikaal georiënteerd. zij toont een fragment van een klassieke binnenarchitektuur (museum ?) en is op een ongemeen perfekte manier versneden. De zwartgelakte stalen bevestiging in de vloer moet beschouwd worden als een inhoudelijk en inherent deel van de skulptuur: de contouren van deze “sokkel” volgen de lijnen van het perspektief en worden op die manier de letterlijke én denkbeeldige “grond" of vloer van de installatie.

De andere werken zijn vervaardigd in brons en vertonen pompeuze negatieve afdrukken van mannen in deftige kostuums. De gezichten zijn heel nauwkeurig gemodelleerd zodat de bezoeker, bij een bepaald kijkstandpunt, een zeer gedetailleerd positief beeld kan waarnemen. Ook hier is de herkenbaar ikonografische invloed van René Magritle af te lezen: de gouache “La maison de verre" (1939) verenigt in één beeld de voor- en achterkant van een hoofd en krijgt bij Koen Theys een driedimensionale bevorming.

Een veelbelovende debuuttentoonstelling, die goed aansluit bij de geprononceerde beleidsvisie van galerie Joost Declercq.

Luk Lambrecht – Knack Weekend
27.12.1989

back